تارکوفسکی (دنیای شعر و زیبایی) بخش چهارم

در آثار تارکوفسکی زیبایی بصری به عنوان اولین نمود خلاقیت ذهنی (سوبژکتیو) با رویکردی به شدت عینی(ابژکتیو) با پرداخت داستانی  همراه می گردد. ایجاد  وخلق فضای فکری با و مرتبت با بافت دراماتیک قصه به گونه ای تصویری می شود که نمود آن ملموس تر گردد.ایجاد تصاویری موزون و همراه با حرکت داستان شکل می گیردتا سرانجام کار یا اثر رابه ایماژ های استتیک وار تبدیل سازد.حس  زیبایی شناسانه تصاویر با خلق تمامی اصول اساسی فیلم برداری به شکل زیبایی آثار او را فاخر می سازند. که سرفصل زیبایی تصاویر او را به چند دسته می توان تقسیم کرد:1- پرداخت قصه: ایجاد حرکت موازی بین قصه و تصویر.2-استفاده از نقاشی.3-نور پردازی مناسب.4-حرکت با دوربین5- کمپوزیسون6-کشاندن تصویر به عمق7-پرسپکتیو8-حرکت همزمان بازیگر با دوربین9-اسلوموشن همراه باحرکت آرام دوربین  10-رنگ ونور

پرداخت داستان:در پرداخت داستان تاکید تارکوفسکی بر عواملی است که جلوه های بصری آن قابلیت توازن بین داستان ونصویر راداشته باشد.ایجاد منابع طبیعی در بافت داستان یا پرداختن به عوامل آن که در فضای داستان جا می گیرد زمینه ساز بافت زیبای بصری می شود.برای مثال در اغلب فیلم هاعوامل محیطی نظیر جنگل  روستا رودخانه و....وباران مه آتش برف و بارش آن و... به عنوان عوامل طبیعی وجود دارد.بافت داستانهای او این کشش رادارد که دخالت کارگردان را در قراردادن به جا و منطقی عوامل طبیعی در جلو ه های بصری را براساس عوامل بیرونی و بزنگاه فیلم برداری قابلیت استفاده کند.نوع نوشتار  دیالوگ ها درکنار استفاده بصری که بیشتر گونه فلاش بک در آن دیده می شود این اهمیت را داراست که افه های تصویری را محکم تر سازد.بازگشت به گذشته در داستان علاوه بر افزایش حس نوستالژیک زمینه ی پرداخت بصری آن را نیز افزایش می بخشددر اغلب این موارد اسلو موشن به کار کارگردان جلوه ای خاص بخشیده است در فیلم کودکی ایوان سکانس برداشتن آب از چاه به گونه ای خیره کننده نمای مادر ایوان را از نگاه ایوان در سطح آب نمایش می دهد درفیلم نوستالگیا صحنه افتادن پر پرنده بر زمین به صورت اسلو موشن نشان داده می شود در فیلم آینه فرار ودویدن کودک در جنگل در سکانس خواب دیدن کودک یا جای که مادر  وپدر در همین فیلم از سطل آب بر می دارند یا مواردی دیگر اثر اسلوموشن خیره کننده است.خود تارکوفسکی به پیکرتراشی در زمان معتقد است. او با چند پاره کردن داستان و کشاندن آن در حالت موازی در واقع ایجاد حس بصری را تقویت داده است کشاندن قصه به سطوح مختلف زمانی و مکانی به زیبایی کارش افزوده است.