باران

باران گریه ابرها نیست و ناله های آسمان نیز نه باران روح خسته شبنم هاست که با هم می گریند ودل شان برای خودشان تنگ شده و فکر می کنندحتا گل ها نیز آنها راقراموش کردند ......ودر بندر که باران قدیمی از خاطر ه ها پاک شده است باران های هفته بارش باران های تند وسیل آسا انگار طغیان دردهای بومی است از سکوت ساحل تا غواصان گمشده بندری که هرگز از دریا باز نمی گشتند و فکر مروارید های غلتان را به گورها می سپردند.......وقتی که کودک بودم عاشق آب خنک باران بودم با پاهای برهنه داخل آب  باران آب بازی می کردم پا به باران که می گذاشتم آنگار ته دلم غنج می زد وشوق فتح ابرها را داشتم  باران چیزی دیگر بود این همه باران چه می شد از خورها می گذشت وبه دریا می رسید یاوارد جای میشد به نام گل کنی .گل کنی جای بود که آب باران در ان می رفت یا برکه ها محل آب باران بود ....باران جسم تفتیده خاک بندر راتر می کرد زمین تشنه سیراب میشد وگنجشک ها  آب می خورند......وبعد از گردش در آب باران من بودم که سرما می خوردم  ورنج مادرم رازیاد می کردم ...آنگار دیشب بندر باران بارید ومن به خواب رفتم